In de zestiende eeuw bloeit de begankenis naar de relikwie van de tranen van Christus als nooit tevoren. Het heiligdom trekt vele bedevaarders aan, vooral uit de eigen streek en het Brusselse.
Een gemeenschap van kloosterzusters herbergt al sinds de 14de eeuw de vele bedevaarders, die van heinde en ver toestromen. Na een periode van verval krijgt het klooster in 1552 een nieuw elan door de komst van Gasthuiszusters-Augustinessen, die in het wit gekleed gaan en verplicht zijn dagelijks de getijden te zingen. Zij komen met twintig zusters vanuit hun klooster in Heindonk, samen met hun priorin Anna Hermans. Het klooster wordt voortaan Vrededaal genoemd. De naam Vrededaal leeft verder in het Kalfortse dorpshuis en de brasserie, die is gevestigd in de resten van het klooster.
